Na ćwiczeniach omawialiśmy zagadnienie ewolucji czasowej „automatu komórkowego”. Modelem tego zagadnienia jest siatka, w której wartość funkcji węźle jest średnią ważoną otaczających go węzłów i tak:

WpływA = 0.4 * (A1(stare)+A2(stare)+A3(stare)+A4(stare))

WpływB = 0.6 * (B1(stare)+B2(stare)+B3(stare)+B4(stare))

C(nowe) =  ( C(stare) + WplywA + WplywB ) / 9

W każdym kroku „ewolucji czasowej” powyższe obliczenia wykonywane są dla każdego wewnętrznego punktu siatki. Zakłada się, ze punkty brzegowe pozostają niezmienione.

Zakłada się że w chwili t₀ zmienione zostają wartości brzegowe wyzerowanej siatki i tak zmienione wartości brzegowe pozostają stałe. Ostatecznym wynikiem ewolucji czasowej jest stabilna siatka, w której dla każdego punktu wewnętrznego nie zachodzą już zmiany wartości, tzn. |C(stare) – C(nowe)| < ε.

Zadanie domowe polega na:

a)      zaimplementowaniu powyższego modelu tak aby mógł on być wykonywany na 1-12 procesorów tulipana

b)      przeprowadzeniu eksperymentów mających na celu ocenę efektywności implementacji

c)      zakładamy,  że w momencie t₀ wartości niezerowe pojawiają się przynajmniej na dwu brzegach siatki, oraz, że przynajmniej jeden narożnik siatki pozostaje zerowy

Wynikiem ma być raport, który dokładnie opisze przeprowadzone eksperymenty praz ich wyniki, oraz będzie posiadał jako załącznik kod programu.